یا همان Attention Deficit Hyperactivity Disorder به معنی اختلال کم توجهی و بیش فعالی میباشد.

adhd رایجترین اختلال ذهنی تشخیص داده شده در کودکان است. این اختلال  از دوران کودکی و نوجوانی اغاز شده و میتواند تا بزرگسالی ادامه یابد.

کودکان دارای adhd ممکن است مشکل بیش فعالی یا عدم توانایی در کنترل تکانش ها داشته باشند. یا مشکلاتی در توجه کردن داشته باشند، این اختلال باعث مشکلاتی در مدرسه و زندگی فرد میشود.

این اختلال در بین پسرها رایجتر از دخترهاست و از اوایل دوران مدرسه که کودکان مشکلاتی در توجه کردن دارند مشخص میشود.

بزرگسالانی که ADHD دارند، ممکن است مشکلات مدیریت زمان، سازماندهی، هدف گزاری و نگهداری شغل داشته باشند. آن ها همچنین ممکن است مشکلاتی در روابط، عزت نفس و دچار شدن به اعتیاد داشته باشند.

 

علایم adhd کودکان:

علایم adhd در کودکان به سه دسته تقسیم میشوند:

بی توجهی:

  • به راحتی پریشان میشود.
  • دستورالعمل ها را پیروی نمیکند و یا وظایف را به پایان نمیرساند.
  • ظاهرا گوش نمیدهد.
  • توجه نمیکند و از روی بی دقتی اشتباهاتی انجام میدهد.
  • فراموشکاری درباره فعالیت های روزانه دارد.
  • مشکلات سازماندهی وظایف روزانه دارد.
  • دوست ندارد کاری را که  نیاز به نشستن دارد انجام دهد.
  • اغلب اشیا را گم میکنند.
  • تمایل به افکار پوچ

بیش فعالی:

  • زمانی که نشسته ،در کنترل حرکات دست و پا با مشکل روبرو هستند.
  • نشسته نمیماند.
  • با بازی بی سر و صدا مشکل دارد.
  • همیشه در حال تغیر جا هست ،مثل حرکت کردن و بالا رفتن از چیزی ( در نوجوانان و بزرگسالان به عنوان بی قراری نام برده میشود.)
  • بیش از حد حرف میزند.
  • همیشه در حال رفتن است، همانند این که با موتور برده میشود.

تکانشی:

  • در منتظر ماندن برای نوبت مشکل دارند
  • قبل از پایان رسیدن سوال،با عجله جواب هایی به زبان می اورد.
  • ایجاد وقفه و مزاحمت در کار دیگران ( پریدن وسط حرف دیگران یا ورود بی اجازه به بازی دیگران )

 

علایم ADHD در بزرگسالان:

علایم ADHD زمانی که فرد بزرگتر میشود، ممکن است تغییر کنند، این علایم شامل:

  • تاخیر مزمن و فراموشی
  • اضطراب
  • عزت نفس پایین
  • مشکلات در کار
  • مشکل در کنترل خشم
  • بی منطقی
  • سوء مصرف مواد یا اعتیاد
  • سازماندهی نشدن
  • به تعویق انداختن کارها
  • به راحتی ناکام شدن
  • خستگی مزمن
  • مشکل تمرکز هنگام مطالعه
  • افسردگی
  • نوسانات خلقی
  • مشکلات در رابطه

 

دلایل به وجود امدن ADHD :

دلیل ADHD هنوز مشخص نشده است، اما پژوهشگران میگویند ممکن است چندین عامل در ایجاد ADHD تاثیر داشته باشند، که شامل

 

  • وراثت : ADHD از طریق وراثت منتقل میشود.
  • عدم تعادل شیمیایی: احتمالا شیمیایی مغز در افراد دارای ADHD بالانس ندارد.
  • تغییرات مغزی: مناطقی از مغز که توجه را کنترل میکند، در کودکان دارای ADHD کمتر فعال است.
  • تغذیه نامناسب، عفونت ها، مصرف مشروبات الکلی، و سوء مصرف مواد در دوران باردادری. این موارد میتواند رشد مغزی کودک را تحت تاثیر قرار دهد.
  • سموم، مانند سرب. این ها ممکن است رشد مغز راد تحت تاثیر قرار دهند.
  • یک اسیب مغزی یا اختلال مغزی. آسیب به قسمت جلویی مغز، که لب قدامی مغز نامیده میشود، میتواند دلیل مشکلاتی با کنترل تکانش ها و احساسات شوند.

شکر ADHD ایجاد نمیکند. ADHD همچنین از تماشیای بسیاز زیاد تلویزیون، یک زندگی فقیزانه، مدرسه ضعیف یا الرژی غذایی ایجاد نمیشود.

ADHD را نمیتوان پیشگیری کرد و یا به طور کامل معالجه کرد. اما کشف زود هنگام آن به علاوه یک درمان خوب و برنامه آموزشی، میتواند به کودک یا بزرگسال دارای ADHD در مدیریت علایم آن کمک کند.

درمان ADHD

بسیاری از علایم ADHD میتواند با دارودرمانی و تراپی مدیریت شود.

دارو: داروهایی که محرک ها نامیده میشوند،میتواند بیش فعالی و رفتار تکانشی را کنترل کند و بازه زمانی توجه را افزایش دهد. این ها شامل

  • Dexmethylphenidate (Focalin)
  • Dextroamphetamine (Adderall, Dexedrine)
  • Lisdexamfetamine (Vyvanse)
  • Methylphenidate (Concerta, Daytrana, Metadate, Methylin, Ritalin, Quillivant)

 

داروهای محرک برای همه ی افراردی که ADHD دارند نتیجه نمیدهد. داروهای غیرمحرک ممکن است برای افراد بالای ۶ سال تجویز شوند. این ها شامل:

  • Atomoxetine (Strattera)
  • Clonidine (Kapvay)
  • Guanfacine (Intuniv)

مکمل های غذایی شامل امگا ۳ اس بعضی از مزایا را نشان داده اند. وایارین، یک مکمل غیر داریویی که شامل امگا ۳ اس میباشد، فقط به صورت نسخه قابل دسترس میباشد.

 

تراپی: این درمان روی تغییر رفتار تمرکز دارد.

  • اموزش ویژه در مدرسه به کودک کمک میکند. داشتن ساختار و روال میتواند کمک زیادی برای کودکان دارای ADHD بکند.
  • اصلاح رفتار راه هایی را اموزش میدهد که رفتارهای بد را با رفتارهای خوب جایگزین کرد.
  • روان درمانی ( مشاوره ) میتواند به افراردی که دارای ADHD هستند کمک کند تا راه های بهتری را برای رسیدگی احساسات و نا امیدی بیابند. همینطور در افزایش اعتماد به نفس آن ها میتواند کمک کند. مشاوره نیز ممکن است اعضای خانواده را کمک کند تا کودک یا بزرگسال دارای ADHD را بهتر درک کنند.
  • آموزش مهارت های اجتماعی میتواند رفتارها را آموزش دهد،مثل به نوبت انجام دادن و به اشتراک گذاری.

گروه های حمایت افراد با مشکلات و نیازهای مشابه میتواند با پذیرش و حمایت کمک کند. گروه ها همچنین میتوانند راهی برای مهیا کردن بیشتر دانستن در مورد ADHD باشند. این گروه ها برای بزرگسالان دارای ADHD یا والدین کودکان دارای ADHD مفید هستند.

 

چه انتظاری داشته باشیم؟

افراد زیادی با ADHD موفق و شاد زندگی میکنند و زندگی کاملی دارند.

درمان کمک میکند.

این مهم است که به علایم توجه شود و به طور مرتب زیر نظر دکتر بود.

بعضی اوقات دارو و درمان هایی که موثر بودند از کار کردن می افتند. شما لازم است تا برنامه درمان را تغییر دهید.

برای افراد زیادی علایم ADHD در اوایل برزگسالی بهتر میشود، و برخی میتواند درمان را متوقف کنند.


منبع: روانشناسی